Herman Meijers

Uit: Joodse bewoners in de Schilderswijk Zutphen,
een zoektocht naar verhalen

Herman behaalde een  diploma voor kleermaker. Met dit diploma op zak ging hij bij een Joodse familie  inwonen en werken in Gendringen. Vervolgens vertrok hij in juli 1917 op 17-jarige  leeftijd richting Geffen, een dorp bij het Brabantse Oss, om daar ruim een half jaar  te werken. In 1918 kon hij aan de slag als kleermakersknecht aan de Kerkstraat in  Amsterdam. Na deze omzwervingen keerde hij terug naar Hengelo, waar hij kostuums maakte en leerde om kleding te verstellen.

Hij werkte als vertegenwoordiger  van de firma Menco in Almelo en kreeg later zelfs een auto van de zaak; iets wat in  die tijd heel bijzonder was.  

Volgens het Adresboek Zutphen 1930 woonde en/of werkte Herman in 1930 op de  Nieuwstad 40a. Op dat adres stonden ook zijn oudere broer Jacob en zijn jongere  broer Elie ingeschreven.

In 1942 werd Herman Meijers opgepakt. Meijer Groen vertelt hierover in het boek  ‘Dat overleef ik wel’ van Jaap C. Riemens (p.109): “Op een middag was ik bij dit  gezin op bezoek. Er werd aangebeld door de twee Zutphense rechercheurs Hendrik Ot ten en Hendrik ter Mul. De laatste was in Gorssel geboren en woonde ook een tijdje in  de schildersbuurt. Beiden werkten al lang in Zutphen, eerst als agent van politie, later  als rechercheur. Herman en zijn vrouw Vrouwtje de Liver zaten met hun kinderen -  Trijntje van tien en Lion van negen jaar - te lunchen…'We komen jullie halen', zeiden  de mannen, 'jullie moeten mee naar het bureau.' Daarop zei Herman verbaasd:  'Ik heb niets misdaan, dus waarom?' 'Omdat de commissaris ons opdracht gegeven  heeft.' Meijer kon het zich nog goed herinneren. “Protesteren hielp niet. Ze moesten  mee met achterlating van alles. Niemand hoorde ooit nog iets van dit gezin.”  Ze werden alle vier op 11 juni 1943 vermoord in Sobibor.